วันนี้ขอมาเล่าเรื่องเก่า เทคนิคการเอาตัวรอดดีกว่าครับ ออกตัวก่อนที่มาเล่าไม่ได้หมายความว่าผมวิเศษหรือเก่งกาจอะไรเหนือคนอื่น นี่เป็นเพียงวิธีการส่วนตัวที่ผมใช้ทำงานและดูแลตัวเองมาโดยไม่ต้องพึ่งพาใครให้วุ่นวายทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวครับ อ่านยาว เอาเพลินๆ นึกซะว่าอ่านต่วยตูน ตอนเล่าเรื่องเก่า อันไหนได้ประโยชน์ก็ลองไปปรับใช้กันทั้งกับตัวเองและบุตรหลานดูครับ
ช่วง มัธยมต้น ผมเป็นเด็กกิจกรรม เป็นทั้งดุริยางค์ ทั้งกองร้อยลูกเสือพิเศษ ทุกเย็นต้องฝึกทุกวัน ผลเหรอครับ สอบกลางภาควิชาภาษาอังกฤษจาก 100 คะแนน ทำได้ 6 คะแนน ต่ำที่สุดในโรงเรียน จนต้องเชิญผู้ปกครองมาปรับทัศนคติ ได้ผลทันที แม่สั่งให้กลับบ้านอ่านหนังสือบทที่เรียนในวันนั้น และอ่านล่วงหน้าอีก 1 บททุกวัน ผลจากการอ่านแบบนั้น ปลายภาคผลออกมาได้เกรด 4 อย่างไม่น่าเชื่อ
เข้า มัธยมปลาย เทอมแรกสอบตกวิชาฟิสิกส์ กับเลข ทั้งที่ตั้งแต่เด็กไม่เคยตกวิชาอะไรเลย แต่พอมาเรียนกลับเป็นคนที่จำสูตรคำนวนอะไรไม่เคยได้กับเขา จำไม่ได้สักสูตรเดียวจนถึงทุกวันนี้ วิธีแก้ของผมคือ ไปจตุจักร เจอเท็กซ์บุคฟิสิกส์ และเลขเป็นภาษาอังกฤษ ของม.ปลาย ผมซื้อเลยไม่ต้องคิด แล้วมานั่งแกะวันละหน้าๆ แล้วพิมพ์ดีดแปลออกมาเป็นภาษาไทยเล่มเดียวใช้เรียนและเอาตัวรอดได้จนจบม.6 อ่านดูน่าหมั่นไส้นะ เหมือนว่ามันเก่งภาษาอังกฤษมากมาย เปล่าเลยครับ ครูเรียกสอบไวยากรณ์ปากเปล่าตัวต่อตัวนี่ผมตอบไม่ได้สักคำครับ แต่ก็ไม่สอบตกอะไรเพิ่มสักวิชา แต่ที่เก่งที่สุดคือวิชาศิลปะ เพราะผมต้องฝึกวาดฝึกทำทุกวันตอนเย็น มาตั้งแต่ ม.ต้น จนในที่สุดเอ็นทรานซ์ได้ที่ ประสานมิตร
เข้ามหาลัย เรื่องงานศิลปไม่ต้องห่วงต้องฝึกต่อทุกวันเหมือนเดิมตั้งแต่เข้าเรียนจนจบปริญญา แต่วิชาอื่นก็พอเอาตัวรอดไปได้ จนมาได้เรียนคอมพิวเตอร์ครั้งแรกตอนปีสาม สมัยนั้นใช้ดอส ใช้แผ่นดิสก์ 5.25 แผ่นใหญ่เพื่อใช้บูทเครื่อง เรียนเรื่องเมนูการ dir การ Chkdsk และหัดพิมพ์งานแค่นั้น ทั้งเทอมไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
แต่พอจบออกมาทำงานเป็นกราฟฟิคดีไซน์ วันแรกต้องสั่งคอมเข้าออฟฟิศให้นายฝรั่งนี่หมดเงินไปเกือบครึ่งล้านต้องเริ่มใช้คอมตั้งแต่รุ่น Apple II, แล้วก็อัพรุ่นไปเรื่อยๆ แต่เป็นสาวกแมคอินทอชมาตลอด ก็ฝึกใช้โปรแกรมด้วยตัวเองมาพักใหญ่ พวก Photoshop นี่ฝึกใช้ตั้งแต่รุ่นแรกที่เข้ามาเมืองไทย สมัยก่อนลงโปรแกรมทีนึงนั่งกันยาว เพราะจะได้แผ่นดิสก์มาเป็นปึกๆ แล้วค่อยๆ เปลี่ยนแผ่นไปเรื่อยๆ จนครบทุกแผ่น ลงหลายโปรแกรมนี่หมดเวลาไปเป็นวัน
เรื่องอินเตอร์เน็ตไม่ต้องพูดถึง ผมเล่นตั้งแต่มันเข้าเมืองไทยมาครั้งแรก สมัยก่อนต้อง ping เพื่อต่อเน็ต รอฟังเสียงอันรัญจวนใจตอนโมเด็มต่อสัญญาณ เว็บรุ่นแรกคือศาลาไทย ที่ต้องอ่านกันอย่างเดียว แต่ในระหว่างใช้งาน เดี๋ยวเครื่องนั้นเครื่องนี้มีปัญหา เราก็ต้องตามซัพพอร์ตมาแก้ไขเครื่อง ทุกครั้งที่เขามาซ่อม ผมก็จะนั่งดูว่าเขาเช็คอะไรตรงไหน แก้ไขยังไง ดูอยู่ไม่กี่รอบ ผมก็เริ่มซ่อมเครื่องเองไม่ต้องถึงมือซัพพอร์ต เพราะเรียกมาแต่ละครั้ง ค่าเดินทางของช่างทีละ 800 บาทแล้ว ไม่เกี่ยวค่าซ่อม ผมซ่อมเครื่องแมคอินทอชที่ใครๆ ก็ไม่กล้าแตะเพราะมันแพงมาก
ซ่อมมาหนึ่งปี ผมก็เปิดร้านรับซ่อมเครื่องเอง ชื่อ Macfriend สมัยนั้นลูกค้าล้นหลามมาก เพราะหาช่างซ่อมแมคไม่ง่าย มีแต่ร้านใหญ่ๆ ที่ทำ มีผมนี่แหละที่บุกเดี่ยวรับซ่อมถึงที่ รับงานตามที่ต่างๆ อันไหนซ่อมได้ง่ายก็สบายไป อันไหนหาวิธีไม่เจอผมก็เข้าเน็ตหาทุกทางจนเจอวิธีจนได้ ทำให้รับรู้อย่างนึงว่าผมมีความสามารถพิเศษเรื่องการหาข้อมูล ใครหาอะไรไม่ได้ผมหาได้ จนเสี้ยวนึงในชีวิตเมื่อเกือบยี่สิบปีมาแล้วได้เข้าไปในด้านมืดของเน็ตคือเป็นผู้ทำต้นฉบับแผ่นผีซีดีเถื่อนในห้างใหญ่ ในยุคที่แผ่นผีระบาด โปรแกรมอะไรออกมาใหม่ผมรู้ว่าจะหาที่ไหนบนเน็ตแล้วก็เอามารวบรวมเป็นแผ่นขายต่อให้ร้านต่างๆ เรียกได้ว่าเป็นแหล่งข้อมูลเลย ทุกวันนี้บางร้านที่ขายโปรแกรมเก่ายังมีแผ่นของผมวางขายอยู่เลย แต่ทำได้ไม่นานนักก็เลิกเพราะรู้สึกไม่มีความสุขเวลาที่รู้ว่าขาข้างนึงมันแหย่อยู่ในคุกเลยทำอย่างอื่นดีกว่า มีความสุขมากกว่า แล้วก็มาทำอะไรอีกมากมาย
ตัดตอนมาเข้าสู่งานอีเบย์
เคยสงสัยมั๊ยครับ ว่าผมหรือพี่เก่งๆ หลายๆ คนไม่มีปัญหาเหรอ หรือมีแล้วไปถามใครที่ไหน ไม่เห็นมีใครมาโพสต์ถามหน้าบอร์ดกันเลย
ผมเริ่มงานอีเบย์ด้วยการศึกษาเองจากเว็บฝรั่ง ศึกษาขั้นตอนต่างๆ และก็จะปัญหามาแทบจะทุกรูปแบบ ผมก็หาการแก้ไขปัญหาต่างๆ จากเว็บนอกทุกครั้ง น่าแปลกที่ผมไม่เคยไปตั้งคำถามอะไรเลยในกลุ่มอีเบย์ไหนๆ และไม่เข้าไปอ่านอะไรในกลุ่มของไทยเลย ตามอ่านแต่ของนอกมาตลอดแต่ก็ยังสามารถอยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ ถามว่าทุกวันนี้ผมเก่งมั๊ย เปล่าเลยครับ ผมเป็นพวกทำไปเรียนรู้ไปครับ เจอปัญหาก็หาทางแก้ไขกันไป เวลาที่ทีข้อสงสัยต่างๆ ที่แรกที่ผมจะเข้าไปหาคำตอบคือเลื่อนลงมาด้านล่าง ดูตรง Policy และ Ebay Universities หาตำตอบต่างๆที่เขามีบอกเอาไว้อยู่แล้ว แต่เราไม่เข้าไปดูมันเอง หากข้อไหนผมหาไม่เจอ ผมก็เอาประโยคที่สงสัยไปถามหาในกูเกิล ไม่นานก็ได้คำตอบมาให้เอาไปลองทำดู เพราะเว็บฝรั่งนี่เขาสอนกันทุกเรื่อง บอกกันหมดแบบไม่มีกั๊ก ไม่มีมาอวดตัวเหมือนเมืองไทย อะไรหลายเรื่องที่ใครบางคนเรียกว่ามันเป็นวิธีแอดวานซ์ในไทยนี่หาง่ายมากในเน็ต ที่ผมเอามาโพสต์อยู่ในกลุ่มบ่อยๆ เพราะผมรู้สึกว่ามันหาง่ายไม่ใช่เรื่องลึกลับซับซ้อนอะไร ใครก็หาได้ จนบางครั้งโดนบางคนบอกให้หยุดโพสต์เรื่องแบบนั้น แต่ขอโทษ นี่กลุ่มผม ผมอยากโพสต์อะไรก็เรื่องของผม ผมไม่ได้ไปก้าวก่ายใคร และไม่ไปพาดพิงใคร โพสต์แล้วใครได้ประโยชน์เอาไปใช้สร้างรายได้มากขึ้นผมก็ได้บุญมีความสุขของผมแล้ว
เราหลายคนชอบเอาเรื่องภาษามาตั้งเป็นกำแพงในการเรียนรู้ และยอมแพ้มันตั้งแต่ต้น เวลามีปัญหาเลยไม่กล้าเข้าไปหาอ่านอะไรที่ไม่ใช่ภาษาไทย กลัวจะทำอะไรผิด กลัวจะไม่รู้เรื่องเลยไม่แตะเว็บนอกเลย ทั้งที่จริงๆ คุณอาจจะลืมไปว่างานที่คุณทำมันเป็นเรื่องของภาษาต่างประเทศ หากคุณกลัวมันตั้งแต่ต้นแบบนี้คุณจะต้องไปคอยขอความช่วยเหลือจากคนอื่นไปอีกกี่ปี แล้วเมื่อไหร่คุณจะดูแลตัวเองได้ หรือจะต้องคอยถามเขาร่ำไป ที่สำคัญคุณรู้ได้ยังไงว่าคำตอบที่คุณได้มามันจะช่วยเหลือคุณได้จริง เพราะหลายครั้งที่พี่ๆ หลายคนเห็นคำตอบบางคำนี่ถึงกับหลุดหัวเราะเลยว่าถ้าทำตามแบบนี้นี่เน่าสนิทสถานเดียว เพราะบางคำตอบมันเต็มไปด้วยการอวดภูมิความเชื่อของตนแบบไม่ได้สนใจความถูกต้องใดๆ ทั้งสิ้น หรือบางครั้งมันก็เป็นเรื่องของความแข็งแรงของแอคเคาท์แต่ละคนที่บางคนทำได้ บางคนทำไม่ได้ หากทำตามก็เตรียมตัวปิดร้านได้เลย
ฉะนั้นครับพี่น้อง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่มีใครเขาช่วยคุณได้ตลอดไปครับ คุณต้องดูแลตัวเองก่อน มีปัญหาก็หาทางออก หาคำตอบด้วยตัวเองก่อน พยายามทำหลายๆ ทางก่อน หากหาไม่ได้แล้วค่อยยอมแพ้ มาสอบถามคนอื่นดู ทำได้แบบนั้นคุณจะแข็งแกร่ง และมั่นใจในตัวเองตลอดเวลาในการทำงานครับ
สู้ๆ ครับพี่น้อง ขอให้โชคดีในการขายครับ
รวมบทความทั้งหมด http://ebayslowlife.blogspot.com/
Ebayguide Slow Life ให้ได้ตังค์ พื้นที่กลางสำหรับแลกเปลี่ยนความคิด ความรู้ และประสบการณ์ในการขายสินค้าบนอีเบย์ แบบไม่มีค่าย ไม่มีสังกัด งดเว้นการก่อดราม่า โต้เถียง หรือล่วงเกิน กล่มหรือสถาบัน อันจะเป็นเหตุให้เกิดความขัดแย้งทุกกรณีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น